Mantelzorgers in de bloemetjes
Woensdag 23 juni is de Dag van de Mantelzorger. Alle Wit-Gele Kruis thuisverpleegkundigen maken van deze dag dankbaar gebruik om onze mantelzorgers nog eens te bedanken voor hun inzet. Mantelzorgers spelen namelijk een cruciale en belangrijke aanvullende zorgrol aan die van professionele zorg- en welzijnsverleners. We delen met veel dankbaarheid dan ook graag bedankingskaartjes uit aan de mantelzorgers van onze patiënten en schenken bovendien aan 65 mantelzorgers in West-Vlaanderen een boeket bloemen.
“Al veel leed gedeeld, maar ook veel leute”
In onze Wit-Gele Kruis afdeling Ieper-Poperinge werd collega Marleen Hennin uitgeloot om een boeket bloemen te ontvangen. Zij is namelijk niet alleen actief als thuisverpleegkundige, maar in haar vrije tijd is ze ook mantelzorger voor Josianne Lesage (woonachtig in Watou). Marleen kent Josianne al een 20-tal jaar via het lokale verenigingsleven en over de jaren heen is ze, naast een goede vriendin, ook mantelzorger geworden van Josianne. 1 blik of 1 woord is voldoende om te weten wat de andere denkt, zo goed zijn ze intussen op elkaar ingespeeld.
Josianne Lesage: “Sinds ik deels verlamd ben na een hersenbloeding kan ik ook op Marleen rekenen voor tal van extra ondersteuning. Sowieso komt er al heel wat professionele hulp bij mij langs, zoals de thuisverpleegkundigen van het Wit-Gele Kruis en Familiezorg. Maar daarnaast heb ik toch nog extra hulp nodig van mijn man en enkele andere vriendinnen om me op de andere momenten te helpen, bijv. om me te brengen naar de dokter, voor boodschappen, om eens nieuwe kledij te kopen, … Voor heel wat kleine zaken heb ik hulp nodig, evidente handelingen waar je vroeger niet bij stil staat zijn nu niet meer evident. Dit was in het begin toch even wennen, maar ik ben zeer blij met alle hulp.”
Marleen Hennin: “Voor Josianne is er veel veranderd op korte tijd. Van alles zelf doen kon ze plots bijna niets meer. Doordat we vroeger al zo goed overeen kwamen als vriendinnen - ook al denken sommigen dat we moeder en dochter zijn (lacht) - was het voor mij evident om ook privé te helpen bij haar zorg. Samen met enkele andere vriendinnen hebben we zelfs een Whatsapp groepje gemaakt om de zorg af te spreken. We wonen in dezelfde straat, dus ik kan gerust ook eens extra binnenspringen als het nodig is. Ik vind het heel mooi om te zien dat Josianne thuis kan blijven wonen met al die professionele hulp die mogelijk is vandaag de dag, en daarnaast wat extra hulp van ons allemaal. Het is misschien geen gemakkelijke situatie, maar we hebben naast het vele leed soms, toch ook al veel kunnen lachen en veel leute gehad.”