Mijn duodag: op stap met een collega
In 2015 ging elke medewerker van de ondersteunende diensten van het Wit-Gele Kruis Vlaams-Brabant één dag mee op pad met een collega uit de afdelingen. Zo leerden we elkaar en het echte veldwerk nog beter kennen. Enkele collega’s kropen in hun pen en schreven hun ervaring neer.
Helpdeskmedewerker Karin Staes: duodag met verpleegkundige Annelien Ventose
"Ik dacht dat er niets nieuws meer te beleven kon vallen. Maar oh, wat had ik het mis!"
Om eerlijk te zijn zag ik een beetje op tegen deze duodag. Ik dacht, al vele jaren hoor ik de verschillende verhalen van verpleegkundigen en zorgkundigen, soms leuke, soms minder leuke, echt van alles wat. Ik weet genoeg over de patiëntenrondes hoor, voor mij kan er niets nieuws meer te beleven vallen. Maar oh, wat had ik het mis! Het was heerlijk om eens mee in het veld te staan. Niet te geloven welke dankbaarheid ik mocht ervaren bij bijna alle patiënten. De mensen stralen als ze ‘hun’ verpleegkundige zien binnenkomen en vinden het korte praatje tijdens de verzorging fijn. Ik mocht eveneens ervaren hoe rustig Annelien omsprong met haar patiënten ondanks de werkdruk, hoe professioneel ze alles aanpakte, zowel de verzorging als de omgang met de mensen. Gewoonweg een fantastische ervaring en een aanrader voor iedereen, echt waar! Veel dank aan afdeling Kessel-Lo en speciaal aan Annelien. Ik wens haar nog heel veel fijne patiënten en werkvreugde bij het Wit-Gele Kruis.
Catering medewerker Aloïs De Boeck: duodag patiëntenbespreking
"Duim omhoog en respect voor de hulpverleners!"
Eindelijk was het zo ver, op 7 september 2015 zou ik na 28 jaar in dienst bij het Wit-Gele Kruis, waarvan 22 jaar bij de technische dienst, erachter komen wat een patiëntenbespreking is. Om 12 uur kom ik aan in de afdeling Liedekerke op 6 km van mijn thuis. Eerst kon ik genieten van een broodje met koffie en een praatje maken met de groep. Om 12.30 uur start de patiëntenbespreking onder begeleiding van de adjunct-hoofdverpleegkundige An. Het eerste uur werd er gepuzzeld om de werkuren op elkaar af te stemmen. Daarna werden de patiënten individueel besproken: hun zorgen, noden en behoeften. Na een korte koffiepauze gingen we terug volop aan de slag. De patiëntengegevens werden ingevoerd in het systeem zodat ze alle info hebben over hun patiënten op hun tablet. Mijn besluit: dat er naast wondverzorging, insulinespuiten en verzorging veel werk bijkomt voor een zorg- en verpleegkundige. Duim omhoog en respect voor de hulpverleners!
Permanentiemedewerker Jenny Salmon: duodag met secretaresse
"Het was druk. Iedereen kwam met zijn vragen en wou zo snel mogelijk geholpen worden."
Vanaf 8 uur was ik aanwezig. Ik heb kunnen ervaren dat beide secretaresses voornamelijk ander werk doen dan wij op de permanentie: invoeren van profielen, autorijfiches, doorgeven van patiëntenberichten, controle van voorschriften … Ondertussen kwamen de telefonische oproepen toe en moest er materiaal voor de verpleegkundigen klaargezet worden. Vanaf 11.30 uur kwamen de eerste verpleegkundigen toe voor de patiënten vergadering en WE Care vergadering en werd er een boterhammetje gegeten. Het was dan druk. Iedereen kwam met zijn vragen en wou zo snel mogelijk geholpen worden. Vanaf 14 uur was het vergadering met de hoofdverpleegkundige, de adjunct-hoofdverpleegkundige en secretaresses. Daarna zat mijn duodag erop: voor herhaling vatbaar.
Verantwoordelijke tarifering Nadia Holbrechts: duodag met verpleegkundige Sigrid
"Ik denk dat het een goed gevoel geeft dat je mensen helpt om langer thuis te blijven wonen."
Op de duodag was ik extra vroeg op pad om een dagje mee op ronde te gaan met een verpleegkundige. Eerst deden we de bezoeken die echt ’s morgens vroeg moesten gebeuren en dan de andere zorgen. Het viel op hoe de mensen genieten van de kleine dingen zoals haar kammen, een beetje parfum spuiten en hun babbeltje doen. Ik werd overal goed ontvangen. Na een beetje uitleg over de duodag hadden de mensen door dat ik niet kwam voor controle en dan vonden ze het een goed initiatief. Ik heb alleen maar complimenten gehoord over de verpleeg- en zorgkundigen. Het lezen van de E-ID kaart is voor veel mensen toch nog wennen. De kaart lag meestal al heel mooi klaar, maar het is voor de mensen toch nog een beetje onduidelijk. Daarna ging ik mee naar de afdeling in Vilvoorde voor de patiëntenbespreking. Moeilijke situaties werden bekeken: hoe kunnen we bijsturen, waar moeten we zorgoverleg plannen en welke zorgen zijn niet meer nodig? Je voelt dat de bespreking goed is voor een team. Het is handig om alle informatie te bundelen zodat iedereen op de hoogte is. Het werk van de verpleegkundige kan zeker niet vergeleken worden met het werk op kantoor, maar ik denk dat het een goed gevoel geeft dat je mensen kan helpen om langer thuis te blijven wonen of hen te helpen met revalideren en te genezen in hun eigen omgeving.