Solange: altijd thuisverpleegkundige, vaak ook nieuwsanker
Solange Simons begrijpt niet waarom we net haar graag voor de camera willen. Alsof wat ze doet niet zo bijzonder is. Maar dat is het wél. Wanneer ze vertelt over haar job, is het meteen duidelijk waarom: wat volgt is een stroom van verhalen en indrukken. Want thuisverpleging, dat is veel vrijheid, maar ook veel passie!
Kind aan huis
“Bij mijn patiënten ben ik doorgaans kind aan huis. Vaak kom je jarenlang bij dezelfde mensen over de vloer. Je leert de persoon achter de patiënt kennen maar ook de thuissituatie, het gezin en de familie. Zo bouw je vaak een vertrouwensrelatie en mooie band op. Dat werkt overigens in twee richtingen. Toen mijn zoon zijn praktisch rijexamen moest afleggen stonden bij 6 patiënten de kaarsjes te branden.”
“En, wa nieuws?”
“Soms ben je (bijna) de enige bezoeker die er die dag over de vloer komt. Dan ben je voor die patiënt het venster op de wereld. Ik praat dan over het nieuws van die dag of over het weer bijvoorbeeld. Als thuisverpleegkundige ben je dus vaak ook nog eens nieuwsanker en weervrouw (lacht).
Ik doe mijn job zoals ik leef en wil zijn: zorg dragen voor anderen. Iets betekenen voor anderen. Er zijn voor anderen. Dat uit zich niet enkel in de kwaliteit van de zorg zelf maar ook in hoe je omgaat met de mensen.
Als thuisverpleegkundige kan je het verhaal van je patiënt meer afmaken. Samen met je patiënt doorloop je een heel proces, waarin je van het begin tot het einde betrokken bent. Je staat heel kort bij je patiënt, bent nauw betrokken en dit voor een langere periode.”
Achter elke deur een ander verhaal
“De verscheidenheid aan zorgen die je op je ronde tegenkomt, maar ook de diversiteit aan patiënten draagt bij aan de afwisseling. Achter elke deur zit een ander verhaal dat je op voorhand niet kent.
Die eerste indruk is altijd heel speciaal: zodra de deur open gaat, “voel” je meteen of het contact en de zorg vlot zullen verlopen!”
Kritisch denken, constructief samenwerken
Solange vindt het belangrijk om als verpleegkundige kritisch te denken.
Je voelt dat die inbreng door de huisartsen gewaardeerd wordt en dat geeft vertrouwen.
“Het is je taak als thuisverpleegkundige om de zorg zo goed mogelijk af te stemmen op de behoeften van de patiënt. En in te grijpen als dat nodig is. Zo kreeg ik een telefoon van een zorgkundige die zich zorgen maakte over een patiënt die huiduitslag had. We hebben dat samen overlegd. Omdat ik vermoedde dat de oorzaak bij de medicatie kon liggen, heb ik de huisarts gecontacteerd. De medicatie werd stopgezet en we spraken af om de situatie kort op te volgen en onze observaties aan de huisarts door te geven. Die samenwerking is belangrijk, zowel met de collega’s als met de huisarts bijvoorbeeld. Je voelt dat die inbreng door de huisartsen gewaardeerd wordt en dat geeft vertrouwen.”
Aanbod en advies
Wat fijn is, is dat we onze patiënten naast de thuisverpleging op zich ook andere diensten kunnen aanbieden. Bij het Wit-Gele Kruis kan je ook terecht voor thuishulpmiddelen, gezinszorg, voedingsadvies … Deze kunnen een belangrijke aanvulling zijn op de verpleegkundige of zorgkundige basiszorg. Een patiënt weet niet altijd welke mogelijkheden er voorhanden zijn, bij het Wit-Gele Kruis maar ook daarbuiten, en het is onze rol om hierin een goed advies te geven.
Vrijheid
“Ik ervaar een grote zelfstandigheid en vrijheid in de organisatie van mijn dagtaak. Je kan je ronde voor een stuk zelf plannen. Bij de patiënt is er de ruimte om voorstellen te doen. Zo kan je een eigen invulling aan de zorg geven. Of je zoekt samen naar oplossingen: Is een pillendoos hier nuttig? Gebruiken we beter een ander kompres voor deze wondzorg? Een flinke dosis creativiteit komt van pas. Oplossingen vinden voor steeds andere uitdagingen is een combinatie van doewerk en denkwerk.”
Geen bandwerk
“Ik hoor wel eens dat een patiënt soms wordt ingedeeld in hoeveel minuten je er mag besteden. Maar in thuisverpleging bekijk je dat een stuk zelf. Meestal lukt het om je ronde zo te organiseren dat je voor een patiënt die meer tijd en aandacht nodig heeft, je ook extra ruimte kan maken.
Voor ik de keuze maakte voor thuisverpleging, raadde een arbeidsgeneesheer me dat af omdat je maar 15 minuten per patiënt zou krijgen. Hierdoor heb ik me niet laten ontmoedigen. Gelukkig want het klopt ook niet. We staan voor warme kwaliteitsvolle zorg thuis. Patiënten krijgen de tijd en zorg waar ze recht op hebben.
Collega's spreken ook vaak onderling af om een zorg over te nemen van wie de ronde wat zwaarder is.
Wanneer blijkt dat een ronde niet haalbaar is op de vooraf geplande tijd, of er hebben zich onverwachte zaken voorgedaan, is het zaak dit goed te communiceren met je leidinggevende, die samen met jou de planning en werkbelasting bekijkt. Een degelijke , transparante en correcte communicatie is heel belangrijk. Collega's spreken ook vaak onderling af om een zorg over te nemen van wie de ronde wat zwaarder is.”
Team
De appreciatie voor het team komt geregeld naar voren in het verhaal van Solange. Ze noemt het de ideale combinatie tussen alleen werken met een ruime eigen autonomie - niemand kijkt op je vingers - maar tegelijk deel uitmaken van een team.
“Dat team is belangrijk! Je kan op elkaar rekenen en krijgt steun van collega’s. Werken in een hecht, geolied team betekent ook dat je na je verlof of afwezigheid als vanzelf weer in je rol glijdt. De patiënten werden verder goed opgevolgd en het verpleegdossier werd bijgewerkt, zodat je weer helemaal mee bent.
Specialisatie en bijscholing
“Er zijn best veel gespecialiseerde collega’s binnen onze organisatie bij wie je met vragen over een specifieke zorg terecht kan: denk bijvoorbeeld aan stoma-, wond-, palliatieve, psychiatrische of locomotorische zorg. In elke regio zijn er referentieverpleegkundigen die daarin steeds worden bijgeschoold. Het Wit-Gele Kruis is erg sterk in het bijscholen van haar personeel.
Ik vind het fijn dat veel tools en mogelijkheden ons in de schoot geworpen worden. Dat is comfortabel werken. We werken met een elektronisch verpleegdossier op een tablet, hebben makkelijk toegang tot alle procedures, een duidelijke en uitgebreide bib, enzovoort.”
Wuiven
“Je komt veel buiten en werkt dichtbij huis. Op de baan wuiven collega’s naar elkaar. Het is ook leuk om andere mensen die je tegenkomt te begroeten: de postbode, de wandelaar met hond, het personeel van de stadsdienst, de vuilophalers, … Waar mogelijk, zeg ik goedendag, en dit krijg je vaak terug. Dat geeft me een fijn gevoel.”
