Wouter Torfs: "Verpleegkundigen en mantelzorgers zijn stille helden”
Wouters Torfs is een van de bekendste bedrijfsleiders in België. Hij staat al jaren aan het hoofd van het familiebedrijf Schoenen Torfs. Als CEO maar ook persoonlijk draagt hij gezondheid hoog in het vaandel. Dat heeft hij altijd al gedaan én misschien nog net iets meer sinds hij zelf ondervond hoe fragiel onze gezondheid kan zijn.
Wouter Torfs
- 60 jaar
- Getrouwd, 4 kinderen
- Leidt al vele jaren het familiebedrijf 'Schoenen Torfs'
Wat betekent ‘gezond zijn’ voor jou?
“Gezondheid is erg belangrijk. Ik ben 60 jaar. Enkele jaren geleden kreeg ik nierkanker en werd mijn rechternier weggenomen. Dat heeft me wakker geschud. Toen pas heb ik voor het eerst beseft dat een mens slechts één lichaam heeft en dat je er zuinig mee moet omspringen. Ik ben dan ook gezonder gaan leven: gezonder eten, voldoende rusten, goed slapen en toch ook wat meer bewegen en sporten.”
Kwam de diagnose van je ziekte als een verrassing?
“Absoluut. Ik ben geopereerd, mijn rechternier werd weggenomen. Vermits de tumor volledig ingekapseld zat, waren medicatie, chemo of bestraling niet nodig. Het was onmiddellijk allemaal weg. Het enige wat rest, zijn de jaarlijkse controles, maar voorlopig is alles oké.”
Is dat ‘wakker geschud worden’ ook professioneel tot uiting gekomen?
“Gezondheidspreventie en aandacht voor de gezondheid van onze medewerkers hebben in het bedrijf altijd al een belangrijke rol gespeeld. Eén van de elementen die maken dat mensen tevreden en gelukkig zijn op hun werk is dat er aan hun gezondheid wordt gedacht. Zo hebben we een open programma waarin mensen cursussen kunnen volgen rond gezondheid en welzijn, zoals start to run of gezonder koken.
Wat veranderd is voor de medewerkers, is het omgaan met zieken. Op een populatie van 700 medewerkers zijn er altijd 15 of 20 langdurig thuis met kanker of een andere zware ziekte. Vroeger zou ik niet goed geweten hebben hoe hiermee om te gaan. Nu zal ik die mensen zelf eens contacteren om te vragen hoe het gaat. Gewoon iets van je laten horen, zeggen dat je om de mensen geeft, dat deed ik vroeger niet en nu wel. Ik heb nu zelf ervaren dat die steun echt belangrijk is.
Misschien heeft die ervaring mij ook menselijker gemaakt. Je wordt met de voeten op de grond gezet en dat maakt je kwetsbaar. Je wordt ook gevoeliger, net omdat je het zelf aan den lijve hebt ondervonden. Ik heb beseft dat zoiets iedereen kan overkomen, we kunnen allemaal ziek worden. Je mag niet denken dat het leven eeuwig duurt, dat je onsterfelijk bent en dat je dus niets kan overkomen. Je loopt slechts een beperkte tijd rond op aarde en dan kan je dat maar beter met iets meer mededogen of compassie doen.”
Enkele jaren geleden kreeg ik nierkanker. Dat heeft me wakker geschud.
Heeft de ziekte je ook doen nadenken over de toekomst?
“Ik ben niet bang dat de ziekte terugkomt. Maar het was een leerrijke ervaring. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik voor 10 dagen in een ziekenhuis verbleef en daar dagelijks de nodige zorgen kreeg. Ik werd goed verzorgd en dat op een moment dat ik hulpeloos was. Het is fijn te zien met welke toewijding en patiëntvriendelijkheid dat gebeurt. De mensen stonden dag en nacht voor mij klaar. Bovendien was het net in de eindejaarsperiode, maar hun werk loopt gewoon verder.
Ik moet vaststellen dat er vaak te weinig waardering voor is. Eigenlijk hebben we het in België niet zo slecht. De sociale zekerheid is duur, maar we krijgen er ook echt iets voor terug. Niet enkel mensen die het kunnen betalen maar iedereen, jong of oud, man of vrouw, autochtoon of allochtoon, iedereen wordt betaalbaar en even goed verzorgd. We moeten het systeem koesteren en ervoor zorgen dat het kan blijven bestaan.”
Heb je je werk lange tijd moeten onderbreken?
“Nee, ik ben snel herbegonnen, maar ook dat is een les geweest. Ik zou het niet meer doen. Ik heb dat onderschat. In begin was het zwaar en werd ik na de middag heel moe. Het is belangrijk dat je voldoende rust neemt en de tijd neemt om helemaal te herstellen.”
Je hebt dan ook een drukke job als CEO. Hoe probeer je te ontsnappen aan het drukke leven?
“Ik heb een leuk sociaal leven met vrienden en een gezin met vier grote kinderen die het huis uit zijn maar geregeld bij ons komen. We gaan ook op tijd en stond met vakantie. Daarnaast is er de uitdaging om in de drukte van mijn beroep, de rust te vinden. Ik wil niet geleefd worden. Soms besef je dat het te druk is, en dan moet je van binnenuit kunnen zeggen: Stop, nu trek ik er even een streep onder. Dat is voor mij mindfulness. Ik ga even naar buiten, adem diep en zo is er een moment dat je niet geleefd wordt door je werk en verteerd wordt door drukte of stress. Ik heb heel veel aan mindfulness. Ik probeer toch twee tot drie keer per week een halfuur te mediteren. Het heeft een kalmerend effect. Het geeft mij ruimte en zuurstof om de dag in te stappen.”
Heb je dat doorheen de jaren ervaren?
“Ja, ik mediteer al 25 jaar. Je moet er een beetje je weg in vinden. Ik heb dan ook verschillende cursussen gevolgd, zenmeditatie en yoga gedaan. Het is heel persoonlijk. Mijn advies is: schep je bord niet meteen vol met één gerecht van het buffet, maar proef van alles en zoek wat het best bij je past.”
Wat zou je als advies willen geven aan patiënten en mantelzorgers?
“Aan patiënten zou ik de boodschap willen geven: toon regelmatig je dankbaarheid voor de mensen die je verzorgen. Beschouw hun zorg niet als vanzelfsprekend. Aan de mantelzorgers en zorgverleners zou ik zeggen: jullie zijn voor mij de vaak stille en vergeten helden! Jullie springen dag en nacht in de bres voor anderen, dat mogen we ook eens voor het voetlicht houden.“
Ik probeer twee tot drie keer per week een half uur te mediteren. Het heeft een kalmerend effect.