De stijl van Dimitri

Wat de toekomst nog brengt, dat zien we wel! Zo lang de sfeer goed zit en ik mijn werk graag doe, blijf ik hier met plezier. Het Wit-Gele Kruis is een goede werkgever: fijne uren, een breed pakket extralegale voordelen, flexibel met verlof, … Je groeit hier altijd en leert onverwachts. Zo was ik zes jaar geleden nog wat korter door de bocht. Vandaag denk ik meer na en ben ik tactvoller geworden.

De sfeer zit hier altijd top! We zijn een team van jonge collega’s en werken goed samen. Ook met de ‘leidinggevenden’ klikt het goed.  Hier heerst totaal geen hiërarchische cultuur. De leidinggevenden zijn meer collega’s dan bazen. Ik krijg veel vertrouwen van hen en ondersteun hen in het aansturen van het team. 

Er is altijd ruimte voor eigen inbreng en nieuwe ideeën. Heb je een idee? Werk het uit en we bekijken het samen. Met het volledige team zijn we steeds op zoek naar verbeteringen om efficiënter te werken. Input wordt altijd geapprecieerd.

De logistieke afdeling blijft veranderen. Dat vind ik net leuk. Als ik iedere dag hetzelfde moet doen, dan wordt het een gewoonte. Daar houd ik niet van. Het Wit-Gele Kruis is me de laatste vijf jaar blijven uitdagen, en dat is voor mij een must. 

Een goed voorbeeld is het bloedstalentransport. Dit deden we oorspronkelijk niet, maar nu is het een van onze vaste taken. Wij gaan de bloedstalen bij de afdelingen ophalen. Het is onze taak om te zorgen dat deze op tijd bij de labo’s zijn. 

Mijn nieuwe functie als logistiek planner valt niet meer onder het generatiepact. Dit betekent dat ik na mijn dertigste nog bij het Wit-Gele Kruis kan blijven werken. Aangezien het generatiepact gericht is op jongeren onder de dertig met maximaal een middelbaar diploma, was dit voor mij geen zekerheid. Toch heb ik het generatiepact nooit als nadelig beschouwd. Het is een mooie kans om werkervaring op te doen en opleidingen te volgen. Mocht ik hier niet doorgegroeid zijn, had ik deze ervaring zeker kunnen gebruiken binnen een andere job. 

Vandaag start ik in mijn nieuwe functie op de dispatch van het logistieke centrum, een voornamelijk administratieve functie. Ik ben onder andere verantwoordelijk voor de planning die vaak ad hoc bijgestuurd moet worden. In de zorg kan je namelijk niet alles vooruit plannen. Wanneer een aanvraag binnenkomt, moeten wij hier snel op kunnen inspelen. Hiervoor werken we nauw samen met de permanentiedienst. Wat er allemaal op de planning kan staan is breed: leveren zorgmateriaal en uitleenmateriaal bij patiënten en afdelingen, auto’s ophalen, bloednames ophalen, …

Door deze job ligt mijn hart in de zorgsector. Je komt bij mensen thuis voor een reden. Meestal is dat geen leuke reden. De patiënt en zijn/haar naasten hebben het vaak zwaar. Een snelle service kan voor hen veel betekenen. Bijvoorbeeld: voor een palliatieve patiënt wil je het zo comfortabel mogelijk maken. Je kan geen dagen wachten met het leveren van een bed of pijnpomp. Het is een kwestie van uren. Ook wanneer de patiënt overleden is, wil je zo snel mogelijk de pijnlijke herinnering van het ziekenhuisbed wegnemen voor de nabestaanden. Dat je toch nog iets voor die mensen kunt doen, daar haal ik voldoening uit.

Dit is mijn record! Ik heb nog nooit zo lang voor dezelfde werkgever gewerkt.  Voor ik bij het Wit-Gele Kruis werkte, heb ik de arbeidsmarkt al grondig verkent: van de bouwsector tot de horeca. Maar niets bleef mij boeien. Ik houd van afwisseling. Een job moet plezant blijven, anders zoek ik iets nieuws. 

De werkdruk valt hier goed mee. Je hebt je taken en die moet je afwerken, maar die zijn altijd haalbaar. 

Vandaag is mijn eerste werkdag als logistiek medewerker C-team. Er staat mijn een breed takenpakket te wachten: ziekenhuisbedden leveren, ondersteunen van de continuïteitsverpleegkundigen, personenalarmen leveren, afdelingen bevoorraden, materialen verdelen, zalen klaarzetten en meer!