De stijl van Lauranne
Van stagiaire naar collega
In mijn zevende jaar zorg volgde ik voor het eerst stage in de thuisverpleging. Tijdens mijn verdere studies koos ik opnieuw voor thuisverpleging en kwam ik bij het Wit-Gele Kruis terecht. Ik vond het als stagiair zo fijn om voor mensen te zorgen in hun thuisomgeving. Om mijn zelfvertrouwen een boost te geven en na mijn stage ook eens alleen op stap te gaan, ging ik eerst aan de slag als jobstudent. Daarna was ik helemaal zeker: ik wil vaste collega worden!

Elke dag verschilt
Als regioverpleegkundige is geen dag hetzelfde. Ik werk vooral ondersteunend. Valt een collega onverwachts ziek? Of zijn er enkele collega’s van hetzelfde team op vakantie? Dan spring ik bij. Daardoor ken ik alle collega’s, maar ook alle patiënten. En je komt iedere dag nieuwe zorgen tegen. Uitdaging en variatie, met de zekerheid van een werkplanning die bij me past. Want mijn uren mag ik zelf inplannen.
Je komt overal thuis

Hoewel ik geen vast team heb, kom ik toch thuis op onze afdeling. Zit ik in de auto en heb ik nood aan een babbel? Dan kan ik heel wat collega’s opbellen. Ook de afdelingsleiding staat voor me klaar. Als starter was ik soms onzeker wanneer er een nieuwe verpleegtechnische zorg op mijn planning stond. Dat blijft spannend hoor. We doen steeds meer technische zorgen in de thuisverpleging. Ik bekijk de procedures op ons intranet, maar kan de afdelingsleiding ook opbellen met de vraag of iemand de eerste keer mee naar de patiënt gaat. Dat doen ze altijd met veel plezier!