Je leven eindigt niet met een stoma
Andreas heeft sinds enkele jaren een stoma als gevolg van zijn strijd tegen blaaskanker. Het Wit-Gele Kruis komt twee keer per dag bij hem langs. De verpleegkundigen vervangen om de twee dagen zijn stoma.
Hoe het begon
“Toen ik zestien jaar was, belandde ik in een serieus motorongeluk. Ik werd overreden door een vrachtwagen waardoor er van de zijkant van mijn been en bil niet veel overschoot. Hierdoor werkte mijn kringspier niet meer en kreeg ik zeven jaar lang een stoma. Het was een moeilijke tijd, maar mijn vader zei dat opgeven geen optie was. Ik zou beter worden en zijn beenhouwerij overnemen. Hij kreeg gelijk. De beenhouwerij bestaat ondertussen bijna 100 jaar. Mijn dochter is er nu zaakvoerder.”
Mijn vrouw verzorgde me
“Na mijn operatie kreeg mijn vrouw een korte opleiding in het ziekenhuis om mijn stoma te verzorgen. Dat deed ze tot een jaar geleden. Sindsdien komen de verpleegkundigen van het Wit-Gele Kruis langs om me te wassen en mijn kunstanus te verzorgen. Ze stelden toen voor om ook de stomazorg over te nemen. Een goede verzorging is belangrijk. Plakt de stoma niet helemaal juist? Dan zit je met lekkages. Na een tijdje durf je niet meer naar buiten en leef je met angst en onzekerheid. Bij mij werd een ander materiaal van stoma aangeraden waardoor lekkages zo goed als nooit meer voorkomen. Ik ben nochtans niet de makkelijkste patiënt want heb door mijn motorongeluk littekenweefsel op mijn buik. Iedere verpleegkundige heeft een eigen aanpak, maar ze doen het allemaal goed. Sophie is specialist en komt regelmatig langs.”
Sophie Quirijnen
Sophie is referentieverpleegkundige wond- en stomazorg.
“Ik volg stomapatiënten op om na te gaan of alles goed loopt. Van tijd tot tijd ga ik zelf bij de patiënt langs, maar ik sta vooral de vaste verpleegkundige bij met advies. Bij problemen mogen ze me ook altijd inschakelen."
Incontinentie
“Ik kamp nu ook met incontinentie, omdat mijn kringspier het opnieuw laat afweten. Ga ik ’s avonds nog biljarten, dan eet ik ’s middags niet en neem ik Imodium om ongelukken te vermijden. Mensen praten daar niet graag over, maar het kan iedereen overkomen. Schaamte is niet nodig, toch?”
