Toon woont zelfstandig ondanks beperking en geniet van de kleine dingen
Toon is al vanaf zijn geboorte invalide, maar woont ondertussen 10 jaar zelfstandig. “Mijn woning is volledig aangepast zodat ik autonoom kan leven, al krijg ik uiteraard de nodige ondersteuning. Ik ben dankbaar voor het grote netwerk waar ik op kan rekenen. Toch geeft het zelfstandig wonen mij een enorm gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid. Ik mediteer vaak, hou van de stilte en kom thuis volledig tot rust.”
Opengebloeid
Toon heeft een actief en sociaal leven. Hij zwemt, mediteert en woont als fanatiek supporter van KRC Genk alle thuis- en uitwedstrijden bij. Hij heeft een grote vriendenkring van mensen die hij al kent sinds de lagere school in Sint-Gerardus, een school voor kinderen en jongeren met een (neuro)motorische beperking. Ook maakt hij deel uit van tal van verenigingen.
“Sinds ik alleen woon, ben ik opengebloeid”, zegt Toon. “Ik kan in mijn eigen woning perfect mijn plan trekken en geniet er ook van om soms alleen te zijn. Toch kan ik rekenen op heel wat mensen die mij ondersteunen. Zo helpt het Wit-Gele Kruis me ‘s morgens en ‘s avonds met hygiënische zorg en in of uit bed. Ik heb ook een personenalarm van Gerust voor het geval ik in nood ben of mijn gsm laat vallen. Ik bestuur alles in huis met mijn gsm. Zonder ben ik dus hulpeloos want dan kan ik geen deuren openen of lichten aansteken. Zelfstandig wonen met een zware handicap is mogelijk, dankzij mijn ondersteunend netwerk.
Ook mijn persoonlijke assistente Belinda hoort daarbij. Samen revalideren we vier uur per dag en ze helpt me met de boodschappen. We hebben een goede connectie doordat we zo open blijven communiceren.”
Leven in het nu
Toon leerde omgaan met zijn beperkingen en vooral ook zijn angsten. “In mijn familie is er een erfelijke hartziekte ontdekt met kans op hartstilstanden, wat mij ook plots kan overkomen. Dat vond ik moeilijk om te verwerken.” Hij ging te rade bij de bekende psychotraumatherapeut Erik De Soir. Met succes, want dankzij diepgaande gesprekken en meditaties zag hij zaken in een ander perspectief. “Ik leef echt wel in het nu omdat het geen zin heeft om stil te staan bij wat ik wel en niet kan. Ik kan het toch niet controleren. Ik zit wel in een rolstoel, maar voor mij is mijn lichaam geen beperking. Ik ben dankbaar voor de weg die ik mag volgen en voor de grote ondersteuning die ik krijg. Daarom beslis ik om te genieten van het leven, mijn vriendenkring, mijn groot zorgnetwerk en uiteraard van het voetbal van mijn club, KRC Genk.”
Verpleegkundige Luc komt al jaren bij Toon thuis, maar niet enkel voor de zorg. Beiden zijn hevige supporter van voetbalclub KRC Genk en gaan daarom samen naar de thuiswedstrijden. “Toon is lid van ‘Blue Army On Wheels’, de eerste supportersclub in België voor mensen met een beperking. In mijn vrije tijd begeleid ik hem onder meer met zijn vader”, zegt Luc.