De stijl van Emile
In mei begon ik op de nachtdienst van de zorgcentrale te werken. Ik zocht een job die combineerbaar was met mijn drukke bijberoep.
Er is een enorm grote collegialiteit: al mijn collega’s hebben me op het hart gedrukt dat ik ze moet bellen als ik een probleem zou hebben. Dat doet enorm veel deugd.
We hadden onlangs een teambuilding met de collega’s van de zorgcentrale en het onthaal. We hebben een tripje gedaan met de huifkar in Koekelare en dan het eeuwenoude spel Boltra gespeeld in Café de Kleiteput. Nadien zijn we nog iets gaan eten in Table Nomade in Torhout. Het deed deugd om eens de collega’s op een andere manier te leren kennen.
Ik begon begin mei in de Zorgcentrale van het Wit-Gele Kruis. Ik werkte enkele jaren terug reeds als verpleegkundige bij o.a. het Wit-Gele Kruis, maar was nu bewust opzoek naar een deeltijdse job die ik kan combineren met mijn bijberoep. Ik doe nu 2 keer per week een nachtshift van 12u, wat ideaal in mijn schema past. Mijn job begon met een intensieve opleiding van 6 weken. Enerzijds om alle procedures te leren, de vaste dingen die je moet doen in een bepaalde situatie. Anderzijds ook om de software te leren kennen. Daar had ik in het begin wat stress voor. De begeleiding verloopt echter heel nauwkeurig en grondig. Je loopt eerst overdag mee en doet dan eens een nachtshift met iemand samen. Mijn eerste nacht alleen was spannend, maar verliep gelukkig vlot.
Elke nachtshift is heel verschillend. Soms heb je 5 oproepen, soms 20. De meeste oproepen komen van mensen die gevallen zijn en niet meer recht geraken. Het is soms moeilijk te begrijpen wat er juist gebeurd is en waar de persoon nood aan heeft. Soms versta je ze niet goed en moet je echt op hele kleine dingen letten om de situatie te kunnen inschatten. Mijn spannendste situatie was een patiënt die hartkloppingen had. Ik kon in zijn medisch dossier zien dat hij hier in het verleden al last van gehad heeft dus heb ik de ambulance gebeld. De persoon in kwestie zag dit niet zitten, zei dat hij zijn zoon reeds gebeld had. In zulke situaties moet je sterk in je schoenen staan en beslissingen durven nemen. Het is een job met grote verantwoordelijkheid.
De nacht doe je alleen maar ik heb nooit het gevoel helemaal alleen te zijn. Er is een enorm grote collegialiteit: al mijn collega’s hebben me op het hart gedrukt dat ik ze moet bellen als ik een probleem zou hebben. Dat doet enorm veel deugd. De nacht doen is een beetje een andere wereld, die alleen je andere nachtcollega’s snappen. Maar je weet dat er in nood altijd wel iemand is die je kan bereiken.