MS-patiënt Gunther: "Dankzij al deze steun kan ik nog thuis wonen"
Op zijn 36e kreeg Gunther Vanoeveren (46) de diagnose multiple sclerose (MS). De ziekte beperkt zijn mobiliteit, waardoor hij in een rolstoel zit. Thuis maakt hij gebruik van verschillende ergonomische hulpmiddelen en kan hij rekenen op de verzorging van het Wit-Gele Kruis. Die combinatie zorgt ervoor dat hij zelfstandiger kan leven en nog steeds thuis kan wonen.
De verhuis naar een rolstoelvriendelijk appartement en de plaatsing van enkele goed uitgekozen ergonomische hulpmiddelen geven Gunther opnieuw meer vrijheid. Daarnaast krijgt hij regelmatig bezoek van zorgkundige Sophie.
Waarom was een aangepaste woning nodig?
Gunther: “Mijn oude appartement was klein en niet rolstoelvriendelijk. Ik had weinig ruimte om te bewegen met mijn rollator. De verschillende dorpels maakte het me ook moeilijk. Vooral de opstap van tien centimeter in de inloopdouche was gevaarlijk. Ondanks de plaatsing van douchehandgrepen ben ik toch gevallen. Ook was mijn eenvoudig douchekrukje te klein, ik gleed er gewoon af. Mijn nieuwe woning heeft ruimte om met de rolstoel te bewegen en gebruik te maken van mijn hulpmiddelen. De drempels zijn weg. Nu rijd ik tot in de douche met mijn rolstoel.”
Meestal gebruik ik een opsta-transferhulpmiddel. Het vroeg wat oefening, maar nu gaat het goed.
Sophie: “Meermaals per week kom ik langs bij Gunther. Ik zie dus in de praktijk waar zijn noden liggen. Zoals zijn douchekrukje. Dat hebben we vervangen door een comfortabeler douchezitje. Dat maakt het voor Gunther aangenamer én veiliger om te douchen. Hij hoeft zich geen zorgen te maken dat hij eraf kan glijden. Zijn nieuwe badkamer heeft een inloopdouche zonder drempel. Dat maakt het ook veel veiliger.”
Welke hulpmiddelen gebruik je nu?
Gunther: “De meeste hulpmiddelen gebruik ik om in of uit mijn rolstoel te geraken. Meestal gebruik ik een opsta-transferhulpmiddel. Mijn voeten zet ik op de voetsteun, ik trek me recht met de handvaten, daarna hijs ik me op mijn bed of stoel. Ik heb erop moeten oefenen, maar nu gaat het goed. ’s Avonds gaat dit allemaal wat vlotter, omdat mijn spieren dan losser zijn. Moest het me op een dag niet meer lukken om met deze oplossing recht te staan, of als ik nog eens val, dan heb ik wel een tillift staan. Daarvoor hoef ik zelf niets doen, de lift heeft een motor. Maar voorlopig staat dat in de hoek van de kamer en heb ik het niet nodig.”
Sophie: “De tillift is inderdaad vooral voor de zorgverleners, wanneer Gunther zou vallen. Dat hebben we niet vaak nodig, maar het is goed dat het er staat.”
Gunther: “In mijn nieuwe badkamer heb ik nu de ruimte om mijn rolstoel naast de douchestoel te zetten. Met de handgrepen en lage opstap, kan ik makkelijker in de douche. Een ruimte waar ik dan weer geen hulpmiddelen nodig heb, is de keuken. Mijn keuken en kookgerief staat in de onderste kasten. Soms moet je gewoon slim omgaan met je ruimte.”
Hoe ben je tot die hulpmiddelen gekomen?
Sophie: “Het is een samenwerking van verschillende zorgpartners, maar vooral ook in samenspraak met de patiënt. Als zorgkundige zie ik wat de patiënt nodig heeft, maar Gunther weet dat natuurlijk zelf het best. Hij weet wat moeilijk gaat, maar vooral ook wat hij nog kan. Op het gebruik van hulpmiddelen moet je trainen. Je moet bepaalde handelingen oefenen maar ook je spieren, vooral de armspieren, moet je trainen. Het MS Center adviseert en leert Gunther hoe de hulpmiddelen werken.”
Doe je verder alles met je rolstoel?
Gunther: “Buiten verplaats ik me met mijn elektrische scooter. Ik kan hier makkelijk zelf overstappen door mijn rolstoel naast de scooter te zetten. Naar mijn revalidatieoefeningen in het MS Center ga ik met het mindermobielenvervoer.”
Als zorgkundige zie ik welke noden de patiënt heeft
Sophie: “Het is dankzij al deze hulpmiddelen dat Gunther nog zelfstandig thuis kan wonen. Dagelijks komt er nog iemand langs, bijvoorbeeld om hem te wassen of boodschappen te doen. Maar zonder die hulpmiddelen in huis was dat niet mogelijk.”