Zorgen voor elkaar: een universele roeping

De bekende filosoof Kierkegaard zei: ‘Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd.’ Daar ben ik ook helemaal van overtuigd. In Vlaanderen, en overal ter wereld, hebben we allemaal de verantwoordelijkheid om te zorgen voor wie het nodig heeft, ongeacht onze achtergrond, geloof of overtuiging.  

Deze zorg gaat verder dan wat we op het eerste gezicht zien. Het gaat niet alleen om vriendelijke woorden en mededogen, maar ook om concrete daden. Kijk maar naar thuisverpleegkundigen. Zij brengen zorg dichter bij huis. Patiënten kunnen dankzij hen herstellen in hun vertrouwde omgeving, omringd door hun dierbaren.  

Stel je voor dat je een patiënt bent die net uit het ziekenhuis komt. Je ziet de familiefoto’s in je huis en herkent de vertrouwde geur en geluiden. Het is de thuisverpleegkundige die niet alleen medicijnen toedient, maar ook naar je luistert, deelt in je herinneringen en een glimlach tovert op je gezicht.  

Onze wereld is divers, en juist dat maakt ons sterker. Ik droom van een samenleving waarin iedereen zich welkom en gerespecteerd voelt. Compassie, zoals Mahatma Gandhi ooit zei, betekent niet alleen medelijden hebben, maar begrijpen dat elke daad, hoe klein ook, de wereld kan veranderen.  

Daarom is er altijd ruimte voor hoop. Hoop in de vorm van die ene glimlach van een thuisverpleegkundige of de geruststellende woorden van een zorgverlener die je hand vasthoudt. Hoop in de wetenschap dat als we samen voor elkaar zorgen, we een mooiere, inclusievere toekomst kunnen creëren.  

Zorgen voor elkaar is niet alleen een taak, het is een universele roeping. Samen kunnen we de uitdagingen van vandaag omzetten in een betere morgen, waarin iedereen zich thuis voelt en de zorg en liefde kan ontvangen die ze verdient.