"De band met de patiënt, daar doe ik het voor"
De appel valt niet ver van de boom … Ingrid en Jolien werken allebei als verpleegkundige bij het Wit-Gele Kruis, afdeling Linter. Ze zijn niet alleen collega’s, maar ook moeder en dochter. Zou er dan toch zoiets bestaan als het Wit-Gele Kruisgen? Misschien.
Aan de slag bij het Wit-Gele Kruis
Ingrid: “Ik heb altijd gedacht dat Jolien in een ziekenhuis zou werken. Waarom zou ze anders nog een extra jaar spoed en intensieve zorg bijgestudeerd hebben? De verrassing was dus groot wanneer Jolien drie jaar geleden kwam vertellen dat ze aan de slag ging bij het Wit-Gele Kruis. Bij het Wit-Gele Kruis bouw je een band op met je patiënten en dat is heel fijn. Hier in Linter, op ‘den buiten’, zijn de mensen vlot in de omgang met elkaar. Wanneer je zoveel jaren elke dag bij dezelfde patiënten over de vloer komt, dan ken je elkaar goed en dat schept een band.”
Een beroep doen op elkaar
Jolien: “Voor die band met de patiënt, daar doe ik het voor. Mijn palliatieve patiënten weten dat ze steeds bij mij terecht kunnen. Je begeleidt hen vaak intensief en voor langere tijd, dus ik vind het belangrijk dat je er voor hen kan zijn wanneer ze je nodig hebben.”
Ingrid: “Dat moet ik nu allemaal al een tijdje missen want ik ben recent geopereerd en ben dus in ziekteverlof.”
Jolien: “Ik ben dus momenteel ook de thuisverpleegkundige van mama. Ik dien haar de nodige inspuitingen toe en verzorg haar wonde. Zij heeft mij ook al moeten verzorgen. Soms zijn we dus verpleegkundige en patiënt van elkaar.”
Ingrid: “Het is handig dat mijn dochter dezelfde job doet. Wanneer ik vastloop met de tablet (waarop het elektronisch verpleegdossier van de patiënt staat, nvdr.), kan ik altijd een beroep doen op haar. Ze is jong en heeft al die informaticakennis tijdens haar opleiding meegekregen. Dat was in ‘mijnen tijd’ niet zo.”
Even je verhaal kwijt
Jolien: “Omgekeerd kan ik ook altijd bij haar terecht. Zo heb ik haar onlangs opgebeld omdat een patiënt overleden was en ik moest mijn verhaal even kwijt. Zij weet hoe het voelt om een patiënt te verliezen die je lange tijd verzorgd hebt.”
Ingrid: “We hebben echt veel aan elkaar, dat is plezant. En binnenkort krijgt Jolien een dochtertje. Wie weet wordt zij later ook verpleegkundige bij het Wit-Gele Kruis.”
Het is handig dat mijn dochter dezelfde job heeft als ik, we hebben echt veel aan elkaar