Ziekte van Parkinson, een ziekte van alle volwassen leeftijden
Op 11 april wordt jaarlijks wereldwijd aandacht gevraagd voor de ziekte van Parkinson. Ook in de thuisverpleging is een juiste begeleiding van patiënten met Parkinson belangrijk. Wit-Gele Kruis verpleegkundigen die Parkinsonpatiënten verzorgen, kunnen een beroep doen op referentieverpleegkundigen ‘geriatrie’. Dit zijn verpleegkundigen binnen Wit-Gele Kruis die gespecialiseerd
zijn in het vakgebied van de geriatrie.
De ziekte van Parkinson is een ziekte van alle volwassen leeftijden, ze hoeft dus niet altijd geassocieerd te worden met patiënten van een hoge leeftijd. Nog een misvatting is dat patiënten met de ziekte van Parkinson altijd beven – ook dat klopt in 1 op 3 gevallen niet. Wat wel klopt, is dat door de vergrijzing van de bevolking het aantal patiënten met de ziekte van Parkinson stijgt. In België zijn er ongeveer 30.000 à 35.000 Parkinsonpatiënten tussen 55 en 65 jaar – dat is zo’n 3 op 1.000. Eens boven de 60 jaar zien we de ziekte zelfs bij 1 op 100 personen verschijnen.
Toch is het niet eenvoudig om de diagnose Parkinson te stellen. De ziekte gaat gepaard met heel uiteenlopende symptomen, zowel motorisch, mentaal als fysiek. Ook de bijwerkingen van de
medicatie zijn op lange termijn niet te onderschatten. Een goede opvolging thuis is dan ook noodzakelijk. De Wit-Gele Kruis verpleegkundigen zien er onder andere op toe dat de medicatie in
de juiste hoeveelheid en stipt genomen wordt – wat bij deze ziekte van groot belang is.
Het is ook heel belangrijk om een Parkinsonpatiënt goed te informeren. Zo zijn onze referentieverpleegkundigen geriatrie opgeleid om de patiënt inzicht in de ziekte te geven en deze te helpen
aanvaarden. Dit kan door hen te blijven stimuleren om dingen te doen, ook al gaat het moeilijk. Parkinsonpatiënten verkeren vaak in een wisselende toestand van alles of niets. In de goede momenten kan de Wit-Gele Kruis verpleegkundige de juiste stimulans bieden die de patiënt op dat moment nodig heeft.
Tot slot is het inschatten van de draagkracht van de omgeving belangrijk. Doordat de patiënt moeilijker kan bewegen, meer moeilijkheden heeft met spreken… verminderen de sociale contacten en start het isolement. Onze verpleegkundigen hebben oog voor alle noden van de patiënt en kunnen in overleg met de omgeving (bv. mantelzorger) zoeken naar gepaste oplossingen. Uiteraard is hierbij ook de samenwerking met huisartsen of andere zorgverleners belangrijk.